موشکهای بالیستیک

 بالیستیکس (Ballistics) شاخه ای از علم فیزیک است که به بررسی رفتار پرتابه ها بخصوص گلوله، بمب، راکت و … پرداخته و سعی می کند تا مدلها، فرمولها و روشهای مختلفی برای طراحی و ساخت آنها ارائه کند تا نیاز تولید کنندگان را برآورده نماید. صحنه ای از آزمایش موشکهای V-2 در ایالات متحده پس از جنگ دوم جهانی.
موشکهای بالیستیک به انواعی از موشکها نظامی گفته می شود که قابلیت پرتاب از سکوهای مختلف را داشته و تا مدتی که سوخت دارند معمولآ قابلیت کنترل داشته اما پس از آن دیگر بر اساس قوانین فیزیکی به سمت هدف پیش می روند و هیچگونه امکان کنترل و یا هدایت ندارند.

بسیاری از این موشکها دارای برد بسیار زیاد هستند و به همین علت اغلب آنها به سمت آسمان پرتاب می شوند، طراحی این موشکها عمومآ به گونه ای است که تنها به هنگام پرتاب به سمت بالا قابلیت کنترل دارند و معمولآ به هنگام رسیدن به نقطه اوج سوخت آنها تمام شده و با توجه به قوانین سقوط آزاد به سمت هدف حرکت می کنند.

موشک های بالستیک بر اساس بردی که دارند به گروه های زیر تقسیم می شوند :

برد کوتاه (SRBM) : که دارای بردی کمتر از 1000 کیلومتر هستند.

برد متوسط (MRBM) : که دارای بردی بین 1000 و 2500 کیلومتر هستند.

میان برد (IRBM) : که دارای بردی بین 2500 تا 3500 هستند.

قاره پیما (ICBM) : که به دو دسته با برد بین 3500 تا 8000 (LRICBM) و دیگری از 8000 تا 12000 (FRICBM) تقسیم می شوند.

V-2 اولین موشک بالستیکی بود که در جریان جنگ جهانی دوم آلمان نازی اغلب بر علیه بلژیک و انگلستان از آن استفاده می کرد. V در نام این موشک به جای لغت Vergeltungswaffe به معنای سلاح انتقام است. این موشک را می توان جد اصلی موشکهایی که انسان را به کره ماه برد و یا سفینه هایی را که از منظومه شمسی خارج می شوند نامید.

پس از جنگ جهانی دوم آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی بسیاری از این موشکهای V-2 را به غنیمت گرفته به کشورهای خود بردند. آمریکا علاوه بر این تعداد 126 مهندس و طراح اصلی این موشک ها را نیز به کشور خود منتقل کرد.

منبع : سايت فريا

Share
One response... add one

مقاله جالب، مختصر و مفيدي بود اما بر خود لازم ديدم تا چند موضوع را متذكر شوم. اين موشكها به اين دليل بالستيك ناميده مي‌شوند چون كه از لحظه خاموشي موتورها مسيري بالستيكي را طي مي‌كنند. مسير بالستيك مسيري است كه يك پرتابه آزاد طي مي‌نمايد و طبق محاسبات اين مسير كمترين انرژي را براي رسيدن به هدف لازم دارد. دليل اصلي اينكه اغلب اين موشكها قائم بر زمين پرتاب مي‌شوند و يا به تعبير نويسنده رو به آسمان پرتاب مي‌شوند به دليل نسبت نيروي پيشران موتورها به وزن است. از آنجا كه در اغلب موشكهاي بالستيك مخصوصاً آنهايي كه سوخت مايع مصرف مي‌كنند، نسبت نيروي پيشران به وزن مقدار ناچيزي بيشتر است، موشكها در چند ثانيه ابتدايي عمودي پرواز مي‌كنند تا سرعت لازم را به دست آؤرده و سپس مسير خود را كج مي‌نمايند. موضوع ديگر آنكه سوخت اين قبيل موشكها بسيار پيش از رسيدن به نقطه اوج پايان مي‌يابد. معمولاً در يك هشتم ابتدايي مسير سوخت دارند (اعداد كاملاً تقريبي است) و مسيرشان كنترل شده است و در هفت هشتم پاياني، مسيري بالستيك (پرتابه آزاد) را طي مي‌كنند. در حال حاضراغلب موشكهاي بالستيك در دقايق پاياني مسير خود كنترلهايي بر مسير دارند تا دقت اصابت را افزايش دهند.

[پاسخ]

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *